(osoba do pomocy)

См. также в других словарях:

• ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

• pomoc — ż VI, DCMs. y 1. blm «praca, wysiłek, działanie (fizyczne lub moralne) podjęte dla dobra innej osoby w celu ulżenia w jej działaniu lub ratowania w niebezpieczeństwie; wspieranie kogoś, pomaganie komuś» Bratnia, sąsiedzka, wzajemna pomoc.… …   Słownik języka polskiego

• pomoc — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVc, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} działanie, wsparcie (w sensie zarówno materialnym, jak i duchowym) dla ulżenia komuś w wysiłku, ratowania kogoś w niebezpieczeństwie lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sam — I + sama, samo, sami, odm. jak przym. 1. «zaimek wskazujący na to, że dana osoba lub rzecz występuje, działa we własnej osobie, samodzielnie, bez niczyjej pomocy» Sam to zrobiłem. Sam się zdecydował na to. Dziecko samo odrobiło lekcje. Talerz sam …   Słownik języka polskiego

• kurator — m IV, DB. a, Ms. kuratororze; lm M. kuratororzy ( owie), DB. ów 1. «kierownik kuratorium» 2. praw. «w prawie cywilnym: przedstawiciel osoby, która potrzebuje pomocy do prowadzenia swych spraw; w prawie karnym: osoba sprawująca dozór nad osobą… …   Słownik języka polskiego

• niewidzialny — niewidzialnyni «taki, którego nie można zobaczyć, którego nie widać; niewidoczny» Być niewidzialnym w ciemności. Jednak zostanie po mnie ta siła fatalna, co mi żywemu na nic… tylko czoło zdobi; lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna, aż… …   Słownik języka polskiego

• czarny — czarnyni, czarnyniejszy 1. «mający barwę właściwą węglowi, sadzom, odpowiadającą brakowi odbitych promieni świetlnych» Czarne włosy. Czarne oczy. Czarny jak węgiel, jak sadze. ∆ Czarna skrzynka «urządzenie zapisujące rozmowy pilotów oraz… …   Słownik języka polskiego

• ktoś — DB. kogoś, C. komuś, NMs. kimś, blm 1. «zaimek nieokreślony oznaczający osobę nie znaną mówiącemu, zastępowany czasami przez zaimek kto» Ktoś wszedł. Weź kogoś (a. kogo) innego. Potrzebuję kogoś do pomocy. ◊ Ktoś trzeci «osoba postronna» 2.… …   Słownik języka polskiego

• pan — m IV, DB. a, CMs. u, W. pannie; lm M. owie, DB. ów 1. «mężczyzna; często także o mężczyźnie eleganckim, wykształconym» Starszy pan. Eleganccy panowie. Pan w średnim wieku. Przyszedł jakiś pan. 2. «forma grzecznościowa używana przy zwracaniu się… …   Słownik języka polskiego

• chętny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, chętnyni, chętnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skłonny do robienia czegoś z własnej woli, bez przymusu, z chęcią; ochoczy, pilny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczeń chętny do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny